| Dokument oryginalny: http://www.gov.cn/zhengce/zhengceku/2021-02/09/content_5586371.htm |
Tłumaczyli: Marek Tylkowski, Maria Sztuka
Państwowe Biuro ds. Religii, zarządzenie nr 15
8 I 2021 r. Ustawa o zarządzaniu personelem religijnym została rozpatrzona zgodnie ze statutowymi procedurami Państwowego Biura ds. Religii (国家宗教事务局 Guojia Zongjiao Shiwu Ju) i wejdzie w życie 1 V 2021 r.1
Rozdział I: Postanowienia ogólne
Artykuł 1. Niniejsza ustawa zostało ustanowione w celu unormowania zarządzania personelem religijnym (宗教教职人员 zongjiao jiaozhi renyuan) i ochrony ich praw.
Artykuł 2. Do personelu religijnego w rozumieniu niniejszej ustawy należą osoby, które zgodnie z prawem uzyskały kwalifikacje duchownego lub innego religijnego pracownika i mogą wykonywać bez przeszkód działalność religijną.
Artykuł 3. Religijny pracownik powinien gorąco miłować ojczyznę, wspierać przywódczą rolę Partii Komunistycznej, wpierać ustrój socjalistyczny, szanować konstytucję, prawo, przepisy i regulaminy, praktykować centralne wartości socjalistyczne, przestrzegać zasad niezależności, autonomii i samodzielnej administracji religii [w Chinach – M. T.], przestrzegać zasady sinizacji religii, utwierdzać jedność państwa, harmonijne relacje między chińskimi grupami etnicznymi i religiami oraz stabilność społeczną.
Artykuł 4. Poszczególne oddziały Biura ds. Religii (宗教事务部门 Zongjiao Shiwu Bumen) zgodnie z prawem sprawują kontrolę administracyjną nad personelem religijnym, ochraniają jego zasadne prawa i interesy; prowadzą i nadzorują organizacje religijne（宗教团体 zongjiao tuanti), ośrodki kształcenia religijnego i inne miejsca kształcenia personelu religijnego; ukierunkowują duchownych w taki sposób, aby wywierali pozytywny wpływ na rozwój społeczny i ekonomiczny.
Rozdział II. Prawa i obowiązki personelu religijnego
Artykuł 5. personel religijny posiada prawo do:
1) prowadzenia działalności religijnej i odprawiania rytuałów religijnych
2) zbierania i porządkowania ksiąg kanonicznych oraz innej literatury religijnej oraz prowadzenia badań dotyczących zasad religijnych i kultury religijnej
3) prowadzenia szkoleń i edukacji religijnej oraz uczestniczenia w nich
4) brania udziału w administracji organizacjami religijnymi, instytucjami religijnymi i miejscami kultu religijnego i obejmowania w nich odpowiedniego do pełnionej roli stanowiska, zgodnie z obowiązującymi procedurami
5) prowadzenia działalności społecznej i charytatywnej
6) korzystania z ubezpieczeń społecznych i praw pokrewnych.
7) inne prawa, wynikających z innych aktów prawnych
Artykuł 6. personel religijny ma obowiązek:
1) chronić interesy państwa i dobro społeczne oraz przestrzegać istniejących praw
2) poddać się administracyjnej kontroli Państwowego Biura ds. Religii i innych uprawnionych do jej sprawowania instytucji
3) szanować zasady ustanowione przez organizacje religijne, instytucje religijne oraz miejsca kultu religijnego
4) służyć obywatelom wierzącym i utwierdzać ich w szacunku dla prawa oraz miłości do ojczyzny
5) dbać o przestrzeganie obowiązujących procedur w czasie prowadzenia działalności religijnej, sprzeciwiać się prowadzeniu nielegalnej działalności religijnej i ekstremizmowi religijnemu, stawiać opór zagranicznym siłom, które wykorzystują religię, aby dokonać infiltracji
6) dbać o harmonię pomiędzy religiami, wewnątrz religii oraz między wierzącymi a niewierzącymi
7) wypełniać obowiązki wynikające z innych aktów prawnych
Artykuł 7. Osoba należąca do personelu religijnego powinna dbać o doskonalenie swojego charakteru oraz podnoszenie własnego poziomu moralnego i kulturalnego, badać religię i wyszukiwać z niej to, co jest korzystne dla harmonii społecznej, postępu i zdrowej cywilizacji, a następnie wprowadzać to do swojego nauczania religijnego, aby w ten sposób przyspieszać nadejście efektów [polityki] sinizacji religii w Chinach.
Artykuł 8. Osoba należąca do personelu religijnego publikująca wiadomości w internecie powinna przestrzegać zasad obowiązujących w państwie chińskim, dotyczących aktywności w internecie.
Artykuł 9. Zarobki personelu religijnego powinny być zgodne z regulującymi ich wysokość prawami państwowymi i zasadami stowarzyszenia religijnego, dla którego pracuje.
Własność prywatna personelu religijnego powinna być oddzielona od własności organizacji religijnych, instytucji religijnych i miejsc kultu religijnego, aby ta ostatnia nie została przez niego bezprawnie wykorzystana, zniszczona lub rozdana.
Personel religijny powinien zgodnie z prawem płacić podatki i wypełniać deklaracje podatkowe.
Artykuł 10. W organizacjach religijnych, instytucjach religijnych i miejscach kultu religijnego, działalność personelu religijnego odpowiedzialnego lub zaangażowanego w prace związane z finansami powinna być zgodna z krajowymi przepisami dotyczącymi finansów, rachunkowości, zarządzania aktywami oraz zasadami dotyczącymi obowiązków związanych z zarządzaniem finansami.
Artykuł 11. personel religijny udający się za granicę w celu rozwijania kontaktów religijnych, powinni przestrzegać procedur prawa państwowego.
Artykuł 12. Religijnemu personelowi nie wolno:
1) zagrażać bezpieczeństwu państwa lub bezpieczeństwu publicznemu, propagować, wpierać lub finansować religijny ekstremizm, niszczyć harmonię między narodowościami, wspierać separatyzm, działalność terrorystyczną lub inne działania z nią związane,
2) ingerować w realizację administracyjnych, edukacyjnych i sądowniczych funkcji państwa
3) poddawać się obcej dominacji, z własnej inicjatywy i bez autoryzacji przyjmować stanowiska w hierarchii religijnej nadawane przez zagraniczne organizacje religijne lub inne struktury i dokonywać innych działań, które podważają zasadę niezależności, autonomii i samodzielnej administracji religii [w Chinach. – M. T.],
4) wpływać na normalne życie i działalność produkcyjną obywateli,
5) przyjmować datki z zagranicy w sposób niezgodny z prawem,
6) organizować i wspierać nieautoryzowaną działalność religijną poza miejscami przeznaczonymi do kultu religijnego,
7) wykorzystywać akcje charytatywne do propagowania religii, propagować religię w szkołach i instytucjach edukacyjnych innych niż szkoły religijne, łamać inne ustanowione przez państwo prawa i zasady dotyczące propagowania religii,
8) propagować działalności komercyjnej w imię religii,
9) naruszać inne prawa, przepisy i zasady.
Rozdział III. Kwalifikacje personelu religijnego:
Artykuł 13. Aby uzyskać kwalifikacje do bycia personelem religijnym niezbędnym jest uzyskanie uznania ze strony danej organizacji religijnej i rejestracja w oddziale Biura ds. Religii (宗教事务部门 Zongjiao Shiwu Bumen).
Organizacje religijne o charakterze ogólnokrajowym powinny określić metody uzyskiwania kwalifikacji do bycia ich duchownym, uregulować tytulaturę duochowieństwa, określić warunki jakie muszą spełniać kandydaci do „stanu duchownego” i procedury, jakie muszą przejść oraz zawrzeć w nich warunki z artykułu trzeciego niniejszego prawa. Organizacje religijne o charakterze ogólnokrajowym powinny zarejestrować metody uzyskiwania kwalifikacji dla pracowników religijnych w Państwowym Biurze ds. Religii.
Organizacje religijne [o zasięgu mniejszym niż ogólnokrajowy – M. T.] powinny wzorować się na organizacjach religijnych ogólnopaństwowych w określaniu metod uzyskiwania kwalifikacji dla personelu religijnego.
Artykuł 14. Organizacja religijna powinna w ciągu dwudziestu dni od uznania kogoś za duchownego wypełnić formularz rejestracji duchownego i dostarczyć go do oddziału Biura ds. Religii, załączając kserokopię jego dokumentu meldunkowego (hukou) oraz dowodu tożsamości.
Organizacje religijne o charakterze ogólnopaństwowym rejestrują swój personel w Państwowym Biurze ds. Religii. Organizacje religijne na szczeblu prowincji, regionu autonomicznego lub miast wydzielonych rejestrują swoich kaznodziejów w Prowincjonalnym Oddziale Biura ds. Religii. Organizacje religijne szczebla miejskiego (na poziomie lokalnym, okręgu, związku2) rejestrują swoich pracowników religijnych w Miejskim Oddziale Biura ds. Religii. Organizacje religijne szczebla powiatowego (miasta, dzielnice, chorągwie3) rejestrują swoich kaznodziejów w Powiatowym Oddziale Biura ds. Religii.
Formularz rejestracji religijnej kadry ustala Państwowe Biuro ds. Religii.
Artykuł 15. Wyszukiwanie następców tulku4 w Tybecie powinno się odbywać zgodnie z Rozporządzeniem o religiach (宗教事务条例 Zongjiao shiwu tiaoli), Ustawą o zarządzaniu reinkarnacją Żywych Buddów ( 藏传佛教活佛转世管理办法 Zang chuan fojiao huofo zhuanshi guanli banfa) i innymi prawami i przepisami, jakie są z tym związane.
Artykuł 16. Konsekracja biskupów katolickich odbywa się po udzieleniu oficjalnej zgody Konferencji Episkopatu Chin. Patriotyczne Stowarzyszenie Katolików Chińskich i Konferencja Episkopatu Chin powinny w ciągu dwudziestu dni od konsekracji wypełnić formularz rejestracji biskupa katolickiego i złożyć go w Państwowym Biurze ds. Religii oraz dostarczyć poniższe dokumenty:
1) kserokopie dokumentu meldunkowego hukou oraz dowodu tożsamości
2) oświadczenie poświadczające demokratyczny wybór danego biskupa wydane przez wspólnotę katolicką szczebla prowincji, regionu autonomicznego lub miasta wydzielonego
3) list Konferencji Episkopatu Chin poświadczający zgodę na dokonanie konsekracji
4) oświadczenie podpisane przez biskupa przewodniczącego konsekracji
Formularz rejestracji biskupa katolickiego ustala Państwowe Biuro ds. Religii.
Artykuł 17. Oddział Biura ds. Religii powinien udzielić pisemnej odpowiedzi na podanie o rejestrację ze strony danej organizacji religijnej w przeciągu dwudziestu dni roboczych od jego otrzymania. Wszelkie podania, na które odpowiedź nie zostanie udzielona w podanym wyżej terminie, automatycznie uważa się za rozpatrzone pozytywnie.
Artykuł 18. Odmowa rejestracji członka personelu religijnego następuje w następujących przypadkach:
1) gdy uznanie kogoś za członka nastąpiło w sposób niezgodny z metodą uzyskania kwalifikacji określoną przez ogólnopaństwową organizację religijną,
2) gdy dokumenty dostarczone dla potrzeb rejestracji okazały się niezgodne z prawdą.
Artykuł 19. Po zatwierdzeniu rejestracji członka personelu religijnego, Biuro ds. Religii nadaje mu kod identyfikacyjny. Kod identyfikacyjny składa się z dwunastu cyfr, pierwsze sześć to kod podziału administracyjnego, jedna to oznaczenie religii, a następne to numer porządkowy.
Artykuł 20. Dla zakończenia procedury organizacja religijna powinna wydać zarejestrowanemu członkowi personelu religijnego certyfikat osoby duchownej, nie pobierając z tego tytułu żadnych opłat.
Certyfikat osoby duchownej jest ważny w całym państwie. Organizacja religijna i Biuro ds. Religii nie powinny go duplikować i ponownie rejestrować.
Certyfikat osoby duchownej wydany przez ogólnokrajową organizację religijną powinien zawierać kod identyfikacyjny duchownego oraz termin upływu jego ważności. Członek personelu religijnego jest zobowiązany do przedłużenia terminu ważności zgodnie z obowiązującymi procedurami przed jego upływem.
Artykuł 21. W następujących przypadkach organizacja religijna jest zobowiązana do unieważnienia certyfikatu osoby duchownej i ogłoszenia tego w stosowny sposób:
1) gdy zgodnie z prawem zażąda tego oddział Biura ds. Religii;
2) zostanie unieważniony przez daną organizację religijną, zgodnie z obowiązującymi w niej prawami, przepisami i procedurami;
3) z powodu rezygnacji duchownego, jego śmierci lub innego powodu, dla którego stracił kwalifikacje do bycia członkiem personelu religijnego.
Rozdział IV. Personel religijny odpowiedzialny za miejsca kultu religijnego
Artykuł 22. Przez duchownych odpowiedzialnych za miejsca kultu religijnego rozumie się członków personelu religijnego nauczycielskiego, którzy przewodniczą działalności religijnej w danym miejscu kultu religijnego.
Organizacje religijne o zasięgu ogólnopaństwowym powinny określić sposób mianowania swoich religijnych pracowników na stanowiska duchownych przewodniczących działalności religijnej w miejscu kultu religijnego, uregulować ich uprawnienia, warunki, jakie muszą spełniać oraz procedury związane z ich wyborem. Wśród warunków, jakie muszą spełniać, mają znaleźć się warunki określone w artykule trzecim niniejszej ustawy. Ogólnokrajowe organizacje religijne powinny poinformować Państwowe Biuro ds. Religijnych odnośnie metod stosowanych do wyboru duchownych odpowiedzialnych za miejsca działalności religijnej.
Artykuł 23. Członek personelu religijnego, który aspiruje do objęcia stanowiska duchownego przewodniczącego działalności religijnej w danym miejscu kultu religijnego, powinien w ciągu dziesięciu dni złożyć odpowiedni pisemny formularz w oddziale Biura ds. Religii i załączyć do niego:
1) życiorys kandydata i informacje o nim
2) kserokopie dokumentu meldunkowego hukou 户口, dowodu tożsamości i certyfikatu duchownego wydanego przez daną organizację religijną
Jeżeli osoba obejmuje stanowisko przewodniczącego działalności religijnej w danym miejscu kultu religijnego i tym samym odchodzi z analogicznego miejsca w innym miejscu kultu religijnego, powinien dostarczyć dokument potwierdzający anulowanie jego rejestracji w poprzednim miejscu.
Formularz rejestracji duchownego przewodniczącego działalności religijnej w danym miejscu kultu religijnego ustala Państwowe Biuro ds. Religii.
Artykuł 24. Urząd do spraw religijnych powinien udzielić pisemnej odpowiedzi na podanie o rejestrację członka personelu religijnego ze strony danego miejsca kultu religijnego w przeciągu dwudziestu dni roboczych od jego otrzymania. Wszelkie podania, na które odpowiedź nie zostanie udzielona w podanym wyżej terminie, automatycznie uważa się za rozpatrzone pozytywnie.
Artykuł 25. Odmowa rejestracji duchownych odpowiedzialnych za przewodniczenie działalności religijnej w danym miejscu kultu religijnego następuje w poniższych przypadkach:
1) gdy wybór duchownego odpowiedzialnego za przewodniczenie działalności religijnej w danym miejscu nastąpił w sposób niezgodny z metodą uzyskania kwalifikacji duchownego określonej przez ogólnopaństwową organizację religijną [związaną z tym miejscem – M. T.],
2) gdy aspirujący do stanowiska duchownego przewodniczącego działalności religijnej w danym miejscu kultu religijnego nie przeprowadził procedury rezygnacji z analogicznego stanowiska w innym miejscu,
3) gdy dokumenty dostarczone dla potrzeb rejestracji okazały się niezgodne z prawdą.
Artykuł 26. Po dopełnieniu procedury rejestracyjnej w danym miejscu kultu religijnego może odbyć się ceremonia inaugurująca objęcie stanowiska przez nowego duchownego, który będzie za nie odpowiedzialny, potwierdzająca rozpoczęcie pełnienia przez niego pracy.
Artykuł 27. Duchowni odpowiedzialni za przewodniczenie działalności religijnej w miejscach kultu religijnego pracują kadencyjnie. Jedna kadencja wynosi od trzech do pięciu lat. Jeżeli dany duchowny chce kontynuować zatrudnienie na tym stanowisku, musi ponownie przejść przez całą procedurę opisaną w artykule 23.
Artykuł 28. Gdy duchowny odpowiedzialny za przewodniczenie działalności religijnej w miejscu kultu religijnego odchodzi lub jest zwalniany ze swojego stanowiska, miejsce kultu religijnego powinno przeprowadzić jego odejście zgodnie z obowiązującą procedurą i dostarczyć następujące dokumenty:
1) oświadczenie organizacji religijnej, do której należy dane miejsce kultu religijnego, potwierdzające odejście,
2) pisemną opinię organizacji religijnej, która funkcjonuje w danym miejscu kultu religijnego.
Artykuł 29. W następujących sytuacjach nie można dokonać procedury zwolnienia ze stanowiska duchownego odpowiedzialnego za przewodniczenie działalności religijnej w miejscu kultu religijnego:
1) organizacja administrująca miejscem kultu religijnego podjęła decyzję o usunięciu ze stanowiska duchownego odpowiedzialnego za przewodniczenie działalności religijnej w danym miejscu kultu religijnego w sposób niezgodny z zasadami ustalonymi przez ogólnokrajową organizację religijną dotyczącymi usuwania duchownego odpowiedzialnego za przewodniczenie działalności religijnej w miejscu kultu religijnego,
2) zwolnienie odbyło się bez zgody organizacji religijnej, której podlega dane miejsce kultu religijnego,
3) odchodzący duchowny odpowiedzialny za prowadzenie działalności religijnej w danym miejscu kultu religijnego jest jednocześnie głową organizacji religijnej, która zarządza tym miejscem lub też jest osobą odpowiedzialną za finanse tej organizacji, a nie dostarczyła ona raportu dotyczącego oceny jej działalności finansowej.
Artykuł 30. W zwykłych sytuacjach duchowny może objąć stanowisko duchownego odpowiedzialnego za prowadzenie działalności religijnej tylko w jednym miejscu. W razie szczególnej potrzeby, może je objąć w więcej niż jednym miejscu.
Kandydat do objęcia stanowiska duchownego odpowiedzialnego prowadzenie działalności religijnej w kolejnym miejscu kultu religijnego powinien uzyskać zgodę organizacji religijnej zamieszkującej powiat (miasto, dzielnica lub chorągiew), w którym to drugie miejsce się znajduje oraz przekazać informację o tym do powiatowego oddziału Biura ds. Religii, który przekaże ją do urzędu ds. religii na szczeblu prowincjonalnym. W przypadku obejmowania przez duchownego stanowiska przewodniczącego prowadzeniu działalności religijnej w strukturach przekraczających granice prowincji, regionach autonomicznych i miastach wydzielonych, Prowincjonalny Oddział Biura ds. Religii w prowincji, w której znajduje się miejsce nowej pracy kandydata powinien zasięgnąć opinii Prowincjonalnego Oddziału Biura ds. Religii prowincji, w której znajduje się jego dotychczasowe miejsce pracy.
Artykuł 31. W następujących przypadkach członek personelu religijnego powinien dokonać procedury rezygnacji ze stanowiska duchownego odpowiedzialnego za przewodniczenie działalności religijnej w miejscu kultu religijnego i ogłosić to w stosowny sposób:
1) gdy utraci kwalifikacje duchownego danej organizacji religijnej,
2) gdy zostanie zwolniony na skutek łamania prawa, przepisów lub regulacji państwowych albo zasad organizacyjnych organizacji religijnej, do której należy miejsce kultu religijnego,
3) gdy przez ponad rok nie wykonywał swoich obowiązków lub nie ma zdolności koniecznych do ich wypełniania.
Rozdział V. Nadzór i administracja
Artykuł 32. Oddziały Biura ds. Religii powinny zgodnie z prawem wypełniać obowiązki rejestracji kaznodziejów oraz kaznodziejów odpowiedzialnych za miejsca działalności religijnej, prowadzić i nadzorować organizacje religijne, ośrodki kształcenia religijnego, miejsca działalności religijnej i zwiększać nadzór nad personelem religijnym.
Artykuł 33. Biuro ds. Religii powinno zgodnie z zasadą zarządzania kompleksowymi usługami wzmocnić zinformatyzowane zarządzanie personelem religijnym.
Państwowe Biuro ds. Religii powinno stworzyć cyfrową bazę danych personelu religijnego, miejscowe urzędy ds. religii powinny na bieżąco aktualizować podstawowe dane na ich temat, informacje dotyczące zdobywanych przez nich nagród, otrzymywanych kar, rezygnacji ze stanowisk itd.
Artykuł 34. Członkowie personelu religijnego prowadzący działalność religijną poza granicami swojej prowincji, regionu autonomicznego lub miasta wydzielonego winni uzyskać zgodę organizacji religijnej tego szczebla, z którego rozpoczynają prowadzić działalność religijną oraz organizacji religijnej tego szczebla, do której dotrze prowadzona przez nich działalność religijna. Jeżeli działalność religijna przekraczająca działalność prowincji, regionu autonomicznego lub miasta wydzielonego trwa dłużej niż rok, Prowincjonalny Oddział Biura ds. Religii powinien umieścić odpowiednie informacje w bazie danych danego duchownego. Odpowiedzialność za kontrolę administracyjną danego duchownego zostaje przeniesiona na oddział Biura ds. Religii odpowiedni dla miejsca, w którym dana osoba prowadzi działalność religijną oraz na organizację religijną.
W przypadku działalności religijnej poza granicami powiatu, jednostki administracyjne na szczeblu miejskim mogą prowadzić nauczanie religijne jedynie pod nadzorem prowincji, regionu autonomicznego lub miasta wydzielonego, które wyznaczają reguły zgodnie z aktualną sytuacją.
Artykuł 35. Organizacje religijne powinny ustalić zasady kształcenia personelu religijnego, wzmocnić jego edukację polityczną, prawną, kulturalną i religijną oraz podnosić wszechstronne kwalifikacje duchownych i ich wspólnot.
Organizacje religijne o zasięgu ogólnokrajowym powinny w porozumieniu ze organizacjami religijnemu o zasięgu prowincji, regionu autonomicznego lub miast wydzielonych sformułować przepisy i regulacje dotyczące wysyłania swojego personelu na szkolenia religijne za granicą.
Artykuł 36. Organizacje religijne powinny ustalić standardy certyfikacji swojego personelu. Nie powinny ich wydawać niezgodnie z obowiązującymi prawami i przepisami. Nie mogą czerpać korzyści z ich wydawania.
Artykuł 37. Organizacje religijne w ramach zakresu swej działalności, powinny w zgodzie z konstytucją, prawami, regulacjami, przepisami, polityką państwa i aktualnymi potrzebami ustanowić system reguł, dotyczących zarządzania personelem, określające obowiązujące go normy postępowania, zdrowy system nagród i kar, procedury rezygnacji ze stanowiska i adekwatne kary za łamanie konstytucji, praw, przepisów, regulacji oraz przepisów i zasad danej wspólnoty religijnej.
Artykuł 38. Organizacje religijne powinny ustanowić system egzaminacyjny dla swojego personelu, stosować go wobec nich, a następnie na podstawie uzyskiwanych przez nich wyników decydować o przydzielanych im stanowiskach, nagrodach, karach itd.
Artykuł 39. Organizacje religijne powinny utworzyć archiwum informacji na temat. Swojego personelu, system dzielenia się informacjami pomiędzy zdrowymi organizacjami religijnymi, szkołami religijnymi i miejscami kultu religijnego, okresowo aktualizować dane i przekazywać je Biuru ds. Religii.
Ośrodki kształcenia religijnego powinny na bieżąco przekazywać informacje dotyczące swoich duchownych organizacjom religijnym, pod które podlegają.
Miejsca kultu religijnego powinny na bieżąco przekazywać informacje dotyczące pracujących w nich duchownych miejscowemu oddziałowi danej organizacji religijnej oraz oddziałowi Biura ds. Religii.
Artykuł 40. Ośrodki kształcenia religijnego powinny utrzymywać właściwy kierunek nauki, podnosić jakość nauczania i kształcić wykwalifikowany personel.
Artykuł 41. Miejsca kultu religijnego religijnej przed przyjmowaniem nowego personelu powinny sprawdzić tożsamość tych osób, a po ich przyjęciu dokonać odpowiedniej rejestracji.
Miejsca działalności religijnej nie powinny mieć więcej personelu, niż pozwalają na to ich możliwości strukturalne i finansowe.
Artykuł 42. Organizacje religijne, ośrodki kształcenia religijnego i miejsca kultu religijnego powinny ustanowić całościowy system zarządzania swoim personelem, wzmocnić wobec niego kontrolę administracyjną i nadzór nad prowadzeniem przez niego działalności religijnej oraz przyjmowaniem datków krajowych i zagranicznych.
Artykuł 43. Duchowny odpowiedzialny za prowadzenie działalności religijnej w miejscu kultu religijnego jest odpowiedzialny za świadczone przez nie usługi religijne. Pracuje pod kierunkiem organizacji religijnej, której podlega dane miejsce kultu religijnego, działa zgodnie z ustanowionymi przez nią zasadami i podlega nadzorowi ze strony innych duchownych oraz wyznających daną religię obywateli w danym miejscu.
Artykuł 44. Oddział Biura ds. Religii, organizacje religijne, ośrodki kształcenia religijnego oraz miejsca kultu religijnego, które otrzymały informację o tym, że dany członek personelu religijnego złamał prawo, przepisy lub regulacje albo też zasady i przepisy organizacji religijnej, do której należy, powinny zbadać tę informację i postąpić zgodnie z prawem.
Artykuł 45. Jeżeli członek personelu religijnego uważa, że organizacja religijna, ośrodek kształcenia religijnego, miejsce kultu religijnego lub inni członkowie personelu występują przeciw jego zgodnym z prawem interesom, ma prawo złożyć skargę do oddziału Biura ds. Religii, które ma obowiązek zbadać sprawę i rozstrzygnąć ją zgodnie z prawem.
Rozdział VI. Odpowiedzialność prawna
Artykuł 46. Urzędnicy publiczni, którzy podczas zarządzania personelem religijnym dopuszczą się nadużycia władzy, zaniedbania lub faworyzowania powinni zostać poddani postępowaniu dyscyplinarnemu, a jeśli ich zachowanie stanowi przestępstwo – powinni zostać pociągnięci do odpowiedzialności karnej.
Artykuł 47. Wspólnoty religijne, ośrodki kształcenia religijnego i miejsca kultu religijnego, na żądanie urzędu ds. religii są zobowiązane do poprawy wymienionych poniżej działań, a w przypadku odmowy zostaną ukarane zgodnie z artykułem 65 Rozporządzenia o religiach.
1) Brak ustanowienia kompletnego systemu zarządzania personelem.
2) Niezgodne z powyższym systemem zarządzanie personelem.
3) Niezgodne z powyższym systemem zatrudnianie personelu.
4) Niezgodne z powyższym systemem wybieranie duchownych odpowiedzialnych za miejsce działalności religijnej.
5) Wspólnota religijna dokonuje rejestracji duchownych odpowiedzialnych za prowadzenie działalności religijnej w miejscu kultu religijnego niezgodnie z wymaganą procedurą.
6) Wydawanie certyfikatów osób duchownych w sposób niezgodny z powyższym systemem lub też czerpanie zysków z ich wydawania.
7) Występowanie przeciw zgodnym z prawem interesom personelu religijnego.
8) Inne zachowania łamiące postanowienia niniejszego dokumentu.
Artykuł 48. Członkowie personelu religijnego, którzy łamią regulacje związane z niniejszym dokumentem, będą ukarani zgodnie z artykułem 73 Rozporządzenia o religiach.
Artykuł 49. Niezadowoleni z działań Biura ds. Religii mogą zgodnie z prawem złożyć odwołanie, a niezadowoleni z decyzji zapadłej w odpowiedzi na odwołanie, mogą zgodnie z prawem złożyć pozew.
Rozdział VII. Przepisy końcowe
Artykuł 50. Jeżeli dany powiat (miasto, dzielnica lub chorągiew) nie posiada organizacji religijnej szczebla powiatowego, odpowiedzialność za stosowanie niniejszego prawa spada na wspólnoty religijne szczebla miejskiego (na poziomie lokalnym, okręgu lub związku). Jeśli nie ma tych ostatnich, to odpowiedzialność spada na władze organizacji religijnej szczebla prowincji, regionu autonomicznego lub miasta wydzielonego.
Jeśli dana prowincja, region autonomiczny lub miasto wydzielone nie posiada wspólnoty religijnej szczebla prowincjonalnego, odpowiedzialność za stosowanie niniejszego prawa spada na władze wspólnoty religijnej szczebla ogólnokrajowego.
Artykuł 51. Za wykładnię tej ustawy odpowiedzialne jest Państwowe Biuro ds. Religii.
Artykuł 52. Niniejsza ustawa wchodzi w życie 1 maja 2021 r. Tym samym tracą ważność uchwalone w 2006 r. Ustawa o cywilnej rejestracji duchowieństwa (宗教教职人员备案办法 Zongjiao jiao zhi renyuan bei’an banfa) i Ustawa o rejestracji pracowników odpowiedzialnych za miejsca działalności religijnej ( 宗教活动场所主要教职任职备案办法 Zongjiao huodong changsuo zhuyao jiao zhi renzhi bei’an banfa).
---------------------------------
1 Tytuł oryginału: 宗教教职人员管理办法 Zongjiao jiaozhi renyuan guanli banfa. Oryginalny tekst w języku chińskim dostępny na: http://www.gov.cn/zhengce/zhengceku/2021-02/09/content_5586371.htm [16.04.2021]. Tekst w języku angielskim dostępny na: https://bitterwinter.org/enter-the-administrative-measures-for-religious-clergy/ [16.04.2021]. Tłumaczenie na język polski opublikowano w: Chiny Dzisiaj, Rok XIV 2021), nr 1- 4, s. 26-31.
2 Jednostka podziału administracyjnego w Mongolii Wewnętrznej [przyp. red.].
3 Jednostka podziału administracyjnego w Mongolii Wewnętrznej [przyp. red.].
4 Tulku – według wierzeń buddyzmu tybetańskiego są ludźmi, którzy dzięki praktykowaniu buddyzmu i ślubowaniom bodhisattwy, jakie składali w poprzednich żywotach, osiągnęli tak wysoki poziom rozwoju duchowego, że potrafią świadomie decydować o swoich przyszłych wcieleniach. W historii Tybetu za tulku uznawano często liderów religijnych i politycznych, których kolejne wcielenia „odszukiwały” po ich śmierci wspólnoty, z którymi byli związani, kierując się wskazówkami, zostawionymi przez nich przed śmiercią.
