Komentarz
Kluczem do zrozumienia zjawiska „sinizacji“ jest pojęcie zhongguohua 中国化– „schińszczenie“. W języku chińskim istnieje też pojęcie hanhua 漢化 – sinizacja, które zwykle odnosiło się do prób narzucenia albo adaptacji kultury Chin.
Xi Jinping mówi o „Nowych Chinach“, czyli Chinach po roku 1949, tzn. komunistycznych. Jego sinizacja to przystosowanie, kontrola i użycie religii do umocnienia przywódczej roli Komunistycznej Partii Chin oraz przyczynienia się do rozwoju społeczeństwa Chin. Zatem w tzw. „sinizacji religii“ (nie tylko katolicyzmu, ale też pozostałych czterech religii i wyznań w ChRL, w tym protestantyzmu, który tam jest traktowany jako odrębna religia!) chodzi o głębsze dostosowanie się do socjalizmu o chińskiej specyfice (Zhongguo tese shehuizhuyi 中国特色社会主义) jako obecnej oficjalnej ideologii Komunistycznej Partii Chin, opartej na tzw. socjalizmie naukowym (dla mnie to sinomarksizm!) oraz systematycznym zwiększaniu starań w kierunku uczynienia ludzi religijnych pożytecznymi w rękach komunistów.
Reakcja Kościoła w Chinach powinna skoncentrować się na zachowaniu nauki Kościoła (magisterium ecclesiae; żeby np. nie weszło do obiegu tłumaczenie Pisma Świętego według sinomarksimu!), prawie kanonicznym oraz oraz przeciwdziałaniu ze strony Kościoła katolickiego w Chinach, polegającym na wykorzystaniu własnych doświadczeń inkulturacji i indygenizacji ze swojej własnej historii oraz doświadczeń Kościoła powszechnego w tym zakresie.
Zbigniew Wesołowski SVD, 2019
Dokument oryginalny: https://www.chinalawtranslate.com/five-year-work-plan-for-advancing-adherence-of-catholicism-in-our-nation-to-the-direction-of-sinification-%EF%BC%882018-2022%EF%BC%89/ |
Tłumaczenie: Sławomir Rakus SVD1
I. Zarys istniejącego stanu rzeczy
Sekretarz generalny partii Xi Jinping ogłosił w maju 2015 roku na konferencji dotyczącej pracy na froncie jedności narodu, że dopasowanie religii do społeczeństwa socjalistycznego oraz sinizacja (zhongguohua 中国化: „schińszczenie”) religii stają się priorytetem rządu. Wyjaśnienia tego, co należy przez to rozumieć, sekretarz generalny dokonał na konferencji dotyczącej spraw religijnych w kwietniu 2016 roku oraz na XIX Plenum KC Komunistycznej Partii Chin w październiku 2017 roku. W grudniu 2016 roku rezolucja IX Zgromadzenia Narodowego przedstawicieli chińskiego katolicyzmu podkreśliła, że chińscy katolicy podejmą się w ciągu najbliższych pięciu lat „zgłębiać ducha najważniejszych przemówień przewodniczącego Xi Jinpinga, studiować i wprowadzać w życie postanowienia Narodowej Konferencji nt. Spraw Religijnych oraz wspierać kler i wiernych w procesie sinizacji katolicyzmu w całym kraju”. Po tych decyzjach polityczno-religijnych chińskie Katolickie Stowarzyszenie Patriotyczne oraz Konferencja Biskupów Chińskich dokonały dużych postępów w ukierunkowywaniu Kościoła katolickiego w Chinach ku sinizacji. Odbyło się wiele konferencji dotyczących badań teologicznych w tej wyznaczonej przez rząd perspektywie, przeprowadzono dyskusje oraz wydano książki na temat rozwoju chińskiego katolicyzmu. Niektóre lokalne stowarzyszenia patriotyczne oraz diecezje zorganizowały sympozja na temat długotrwałego ukierunkowania katolicyzmu na sinizację, co doprowadziło do powstania klimatu zrozumienia i akceptacji dla tej tematyki. Kwestia sinizacji katolicyzmu w Chinach jest aktualnie obecna w świadomości kleru oraz intelektualistów z kręgów kościelnych, jednak przeciętni wierni nie zawsze są w stanie zrozumieć jej sens i cel. Niektóre przejawy życia religijnego, jak np. liturgia Kościoła, już teraz osiągnęły zaawansowany etap w procesie sinizacji, jednak refleksji teologicznej brakuje nowatorskich idei co do sinizacji katolicyzmu, inspirowanych zmianami kulturowymi w społeczeństwie chińskim. Z powodu uprzedzeń i nieporozumień istnieją wewnątrz Kościoła chińskiego odmienne opinie na temat sinizacji katolicyzmu. Aby głosić Ewangelię wszystkim narodom świata, św. Paweł Apostoł uczynił następującą myśl swoją dewizą: „stałem się wszystkim dla wszystkich” (1 Kor 9,22). Biorąc pod uwagę historię katolicyzmu w Chinach, trzeba zauważyć, że jego rozwój połączony był zawsze z dopasowaniem się Kościoła do społeczeństwa i jego kultury. Dla potwierdzenia tej tezy można przytoczyć wiele zarówno pozytywnych, jak i negatywnych przykładów. Sobór Watykański II (1962–1965) otworzył nowe drogi dla inkulturacji Kościoła oraz dla rozwoju katolicyzmu w poszczególnych krajach świata. Także w Chinach ukierunkowanie katolicyzmu na sinizację odgrywa obecnie bardzo ważną rolę. Od czasu powstania nowych Chin (1949), a szczególnie w ciągu ostatnich czterdziestu lat otwarcia i reform, Kościół chiński podejmował ciągłe działania dopasowania katolicyzmu do socjalistycznego społeczeństwa i uzyskał wymierne wyniki w dziedzinie ewangelizacji i duszpasterstwa. Ponieważ obecnie Chiny wkraczają w nową erę rozwoju, niezbędnym jest wzmocnienie fundamentu inkulturacji Kościoła w społeczeństwie oraz stworzenie warunków do jej pogłębienia. Dlatego konieczny jest dalszy intensywny rozwój w kierunku sinizacji katolicyzmu, szczególnie w dziedzinie myśli teologicznej oraz stworzenia modeli duszpasterskich umożliwiających wprowadzanie teorii w praktykę.
II. Myśli przewodnie, cele oraz podstawowe treści planu
1. Myśli przewodnie
Naszą inspiracją są myśli Xi Jinpinga dotyczące socjalizmu o chińskim obliczu we współczesnych Chinach. Szczególnie sugestie co do kierunku czerpiemy z jego przemówienia na temat sinizacji religii w naszym kraju. Pod sztandarem socjalistycznych wartości ustalonych na IX Zgromadzeniu Narodowym przedstawicieli chińskiego katolicyzmu, których jasnym celem jest wkroczenie na drogę sinizacji, budując na fundamencie Pisma Świętego i Tradycji oraz wcielając w życie idee Soboru Watykańskiego II, podejmujemy się dalszego pogłębiania oraz wprowadzania sinizacji katolicyzmu oraz ubogacenia praktyk sinizacyjnych katolicyzmu.
2. Główne cele
Pogłębienie świadomości wewnątrz Kościoła co do konieczności sinizacji katolicyzmu. Dopasowanie katolicyzmu do społeczeństwa socjalistycznego. Przekonanie kleru oraz wszystkich wiernych w całym kraju o konieczności realizacji socjalistycznych wartości. Umocnienie samodzielności i niezależności Kościoła. Zintensyfikowanie pracy duszpasterskiej i ewangelizacyjnej w naszym kraju. Ukazanie pozytywnego wpływu katolicyzmu na rozwój gospodarczy i społeczny naszego kraju. Zaangażowanie wszystkich sił w realizację marzenia o umocnieniu narodu chińskiego. Stworzenie z katolickiej nauki społecznej oraz z przepisów kościelnych ideologii użytecznej do osiągnięcia harmonii społecznej, postępu i rozwoju cywilizacyjnego. Taka interpretacja nauki Kościoła oraz przepisów kościelnych, która pozwoli na dalszy rozwój współczesnych Chin oraz będzie odpowiadała chińskiej tradycyjnej kulturze. Nieustanne umacnianie fundamentu współpracy i harmonii w naszym kraju pomiędzy katolicyzmem i partią, katolicyzmem i rządem, katolicyzmem i społeczeństwem, katolicyzmem i innymi religiami oraz katolicyzmem i niewierzącymi.
3. Główne treści
Opowiadanie się za sinizacją katolicyzmu w naszym kraju zakłada świadomą identyfikację polityczną. Miłość ojczyzny i posłuszeństwo władzy państwowej są obowiązkiem i powinnością każdego chrześcijanina. Identyfikacja polityczna polega na akceptacji przewodniej roli Komunistycznej Partii Chin, wspieraniu systemu socjalistycznego, zaufaniu do konstytucji i ustanowionych praw oraz na staniu wraz z wszystkimi mniejszościami narodowymi na straży jedności państwa. Opowiadanie się za sinizacją katolicyzmu w naszym kraju wymaga jego świadomej integracji w sferze kultury. Oznacza to konkretnie realizację socjalistycznych wartości, uznanie pierwszeństwa chińskiej tradycyjnej kultury w domenach teologicznego myślenia, liturgii, architektury kościelnej, malarstwa, muzyki oraz wszelkich przejawów sztuki. Opowiadanie się za sinizacją katolicyzmu w naszym kraju wymaga jego dopasowania do społeczeństwa i służby społeczeństwu. Opowiadanie się za sinizacją katolicyzmu w naszym kraju obliguje Kościół do podjęcia służby w społeczeństwie i odpowiedzialności za to społeczeństwo. Praca Kościoła musi, zgodnie z duchem sinizacji, kierować się wiernością prawu i ochroną interesów Kościoła. Kościół i wierni muszą być światłem i solą, muszą poszukiwać nowych dróg w służbie społeczeństwu, budować harmonię społeczną i przyczyniać się do budowania nowych Chin.
III. Pogłębianie politycznej, prawnej oraz społecznej identyfikacji chińskiego katolicyzmu
Priorytetem jest aktywizacja szerokich rzesz wiernych oraz kleru w celu realizacji głównych socjalistycznych wartości, miłości ojczyzny, wspierania kierowniczej roli Komunistycznej Partii Chin oraz systemu socjalistycznego, zachowania dyscypliny, przestrzegania prawa oraz służby społeczeństwu.
1. Propagowanie wychowania w duchu socjalizmu o chińskim obliczu oraz rozpowszechniania socjalistycznych wartości
- zgłębianie myśli Xi Jinpinga dotyczących socjalizmu o chińskim obliczu poprzez wykłady, wizyty, studium osobiste, dyskusje oraz na wszelkie inne sposoby. Wzmocnienie zaufania kleru oraz wiernych do kultury i systemu socjalistycznego o chińskim obliczu celem doprowadzenia do jedności pomiędzy miłością ojczyzny, jej dobrobytem i siłą oraz potrzebami Kościoła;
- rozwinięcie propagandy i wychowania w duchu wartości socjalizmu mają stanowić podstawę do ukierunkowania katolicyzmu w naszym kraju. Wprowadzenie kleru i wiernych w tematykę poprawnego interpretowania historii narodu i jego kultury, by umacniać świadomość jedności narodu chińskiego;
- przekształcenie w czyn tez roboczych Stowarzyszenia Patriotycznego, wszędzie tam, gdzie Stowarzyszenie to spełnia funkcję pomostu i łącznika, i wszędzie tam, gdzie w tej działalności Stowarzyszenie potrzebuje wsparcia.
2. Trwanie przy pryncypiach niezależności, autonomii oraz samodzielnej administracji
- poprzez codzienne studium, organizowanie konferencji, publikację artykułów historycznych oraz wyników najnowszych badań należy umacniać konsekwentnie dążenie do niezależności, autonomii i samodzielnej administracji Kościoła;
- ruch „jedno zjednoczenie, jedna konferencja” ma za zadanie pouczać, organizować seminaria filozoficzno-teologiczne oraz kursy niezależności, autonomii i samodzielnej administracji Kościoła oraz wprowadzać w życie idee zawarte w „materiałach roboczych chińskiego katolicyzmu” dotyczących tychże aspektów;
- na bazie równouprawnienia i przyjaźni trzeba rozwijać współpracę z zagranicą, nie zaniedbując przy tym podkreślania istoty i wagi sinizacji katolicyzmu w Chinach, przyczyniać się do usuwania nieporozumień i podejrzeń oraz zabiegać o zrozumienie i pomoc.
3. Zrozumienie prawa i wychowanie do jego przestrzegania
- w zróżnicowany sposób i na różnych poziomych należy zgłębiać „Przepisy dotyczące aktywności religijnych”, brać udział w kursach doszkalających w tym kierunku. Motywować kler i wiernych do wspólnego budowania praworządności, do tworzenia świadomości państwowej i obywatelskiej oraz przyczyniać się do harmonijnego współdziałania między ustawodawstwem państwowym a prawem kościelnym;
- trzeba pogłębiać badania naukowe nad „tezą i eksploracją” praktyk, podtrzymać moralność Kościoła i nauk, które promują jego integrację z socjalistyczną moralnością i rządami prawa. Promować integrację między etyką i moralnością kościelną a tradycyjnymi cnotami chińskimi, łączyć ducha czasów z wymogami rozwoju społecznego; wiara katolicka powinna odgrywać pozytywną rolę w moralnym rządzeniu państwem;
- wychowywać do wierności prawu w seminariach duchownych. Przeprowadzić kursy dla seminarzystów na temat podstaw prawnych polityki religijnej.
4. Dostrzeganie i wspieranie pozytywnej roli Kościoła w rozwoju społecznym i gospodarczym
- trzeba wspierać dobrą tradycję służby Kościoła społeczeństwu; szerokie masy duchowieństwa oraz zachęcać wiernych do brania aktywnego udziału w życiu społecznym oraz do podejmowania odpowiedzialności w społeczeństwie;
- w regionach w większości katolickich należy pielęgnować kontakty z innymi religiami oraz urzędami państwowymi, wspierać rozwój społeczny i gospodarczy oraz przyczyniać się do zbudowania nowych silnych Chin;
- pod egidą ruchu „jedno zjednoczenie, jedna konferencja” zachęcać kler oraz wiernych do aktywnego udziału w akcjach charytatywnych, podnieść poziom oraz ilość tych akcji i uświadamiać konieczność ochrony środowiska i działań na rzecz ekologii.
IV. Przyspieszenie integracji katolicyzmu ze wspaniałą kulturą chińską
Należy wykształcić wśród członków Kościoła świadomość bycia Chińczykami w celu ubogacenia chrześcijańskiej wiary i tradycji wspaniałymi tradycjami humanistycznymi naszego kraju oraz prześledzić próby sinizacji w historii Kościoła w Chinach, dokonać analizy historii Kościoła z perspektywy Kościoła chińskiego.
1. Percepcja kultury chińskiej przez Kościół oraz jego identyfikacja z tradycyjną kulturą chińską
- pogłębiać w różnoraki sposób wiedzę Kościoła na temat tradycyjnej kultury chińskiej, czuć się dumnym z bycia Chińczykiem, dążyć do połączenia chińskiej etyki z duchem Ewangelii Chrystusa oraz do zakorzenienia wiary Kościoła w Chinach;
- uzupełnić treści katechez oraz przygotowania do sakramentów o elementy tradycyjnej kultury chińskiej tak, aby doszło do organicznego połączenia wiary i Ewangelii z tradycyjną kulturą chińską;
- stworzyć grupę badawczą złożoną z wykładowców seminariów duchownych zajmujących się badaniami zarówno w dziedzinie teologii, jak również kultury chińskiej;
- położyć nacisk na włączenie do formacji seminaryjnej zajęć na temat tradycyjnej chińskiej kultury i filozofii oraz na przygotowanie seminarzystów do przepowiadania Ewangelii zakorzenionej głęboko w chińskim myśleniu i chińskiej kulturze.
2. Wypracowanie nowego spojrzenia na katolicyzm w Chinach z perspektywy Kościoła chińskiego
- podjąć kroki w kierunku utworzenia archiwum historii katolicyzmu w Chinach, obejmującego dokumenty przed i po powstaniu nowych Chin, zwrócić szczególną uwagę na już istniejące doświadczenia sinizacyjne;
- doprowadzić do opracowania przez historyków Kościoła i wydania publikacji nt. historii katolicyzmu w Chinach, której myślą przewodnią będzie sinizacja katolicyzmu;
- wykorzystać doświadczenia innych religii w dziedzinie sinizacji.
V. Rozwijanie myślenia teologicznego o chińskiej charakterystyce
Należy gromadzić i badać dokumenty dotyczące sinizacji Kościoła, począwszy od Pisma Świętego poprzez Tradycję Kościoła i dokumenty Soboru Watykańskiego II, aż po wykorzystanie doświadczeń Kościoła powszechnego; wypracować typowe cechy charakterystyczne dla chińskiej myśli teologicznej.
1. Podsumowanie doświadczeń sinizacyjnych w historii Kościoła katolickiego w Chinach
- zebrać i uporządkować dokumenty i materiały dotyczące procesów sinizacyjnych od początku katolicyzmu w Chinach, ze szczególnym uwzględnieniem końca epoki Ming i początku epoki Qing, aż do powstania nowych Chin;
- zebrać i uporządkować dokumenty i materiały dotyczące adaptacji katolicyzmu do społeczeństwa socjalistycznego po powstaniu nowych Chin;
- pod egidą ruchu „jedno zjednoczenie, jedna konferencja”, uwzględniając ukierunkowanie katolicyzmu w naszym kraju na sinizację, trzeba wydać odpowiednią publikację na ten temat.
2. Pogłębione studia nad myślą teologiczną na temat inkulturacji Kościoła powszechnego
- położyć szczególny nacisk na egzegezę oraz teologię biblijną, uczynić Biblię fundamentem wszelkich badań;
- rozpowszechniać wiedzę na temat inkulturacji czerpaną z doświadczeń historii i tradycji Kościoła powszechnego, uzupełniając je wypowiedziami Soboru Watykańskiego II
- ukazać na przykładzie różnych krajów pozytywne wyniki inkulturacji w teorii i w praktyce.
3. Myśl i ekspresja teologiczna Kościoła katolickiego w Chinach
- wprowadzić studia porównawcze pomiędzy katolicką teologią i filozofią a chińską myślą filozoficzną, zintensyfikować dialog międzyreligijny;
- bez przeformułowania metafizyki i ontologii tradycyjnej teologii katolickiej stworzyć system myślenia posiadający cechy chińskiej kultury i kładący nacisk na takie wartości, jak moralność, przyroda oraz jedność człowieka i wymiaru nadprzyrodzonego;
- położyć nacisk na pogłębienie wiary i duchowości każdego wiernego, na wzajemne oddziaływanie teorii i praktyki oraz na rozpowszechnienie doświadczeń w tym zakresie w seminariach duchownych i w parafiach.
4. Rozbudowanie platformy i grup badawczych w dziedzinie teologii
- organizować regularnie – co dwa lata – „forum teologiczne na temat sinizacji katolicyzmu”, organizować konferencje na ten temat na różnych poziomach;
- założyć „instytut chińskiej katolickiej kultury”, aby stworzyć dla naukowców katolickich i tych spoza Kościoła platformę do badań i wymiany doświadczeń.
VI. Tworzenie form organizacji i administracji Kościoła o chińskiej charakterystyce
Trzeba zgłębiać ideę demokratycznego zarządzania Kościoła i praktykować ją według pryncypiów „wspólnotowego kierownictwa, demokratycznej administracji, wzajemnych konsultacji oraz wspólnych decyzji strategicznych”; celem tych poczynań ma być służba poprzez udoskonalenie organizacji i administracji, rozwiązywanie realnych problemów oraz rozpoznanie i aktywizacja na korzyść wspólnoty istniejących w niej talentów.
1. Pogłębianie wiedzy na temat demokratycznej administracji Kościoła
- należy opowiadać się za demokratyczną administracją struktur katolicyzmu, a przy pomocy dyskusji i konferencji dzielić się doświadczeniami udanych reform, uczynić demokratyczną administrację Kościoła środkiem do sinizacji katolicyzmu;
- trzeba rozpowszechnić idee Soboru Watykańskiego II, takie jak „lud Boży” lub też rola „świeckich” w Kościele;
- należy rozważać stosunek hierarchiczności do demokratycznej administracji Kościoła, podkreślając ich służebny charakter.
2. Udoskonalenie systemu organizacji i zarządzania
- trzeba wcielić w życie zweryfikowane „przepisy dotyczące aktywności religijnej”, „przepisy dotyczące pracy Patriotycznego Stowarzyszenia Katolików Chińskich”, „system wspólnych zgromadzeń Patriotycznego Stowarzyszenia Katolików Chińskich oraz Konferencji Biskupów Chińskich” oraz „system administracji diecezji katolickich w Chinach”;
- należy dokonać pomiędzy Stowarzyszeniem Patriotycznym a diecezjami rozdziału kompetencji dotyczących demokratycznej administracji, odpowiedzialności oraz podziału pracy;
- trzeba dopomóc w rozwiązywaniu realnych problemów organizacyjnych Stowarzyszenia Patriotycznego;
- należy dokonać standaryzacji administracji kościelnej, ujednolicić księgowość dla organizacji kościelnych, finansowania parafii i seminariów duchownych;
- trzeba zwiększyć stopień zaangażowania świeckich oraz ich liczbę i rolę w organizacjach patriotycznych i katolickich.
VII. Liturgiczne formy wyrazu z elementami chińskimi
Należy ustalić status quo istniejących czynności i form liturgicznych, szczególnie w świetle wypowiedzi Soboru Watykańskiego II na temat reformy liturgii oraz inkulturacji; zbadać możliwość włączenia do liturgii Kościoła elementów tradycyjnej kultury chińskiej; podjąć odważne próby sinizacji liturgii kościelnej.
1. Dokonanie zestawienia istniejących już (historycznych oraz współczesnych) form i doświadczeń liturgicznych
- liturgia Kościoła ma bardzo długą tradycję i służy uświęceniu wiernych; ważne byłoby stworzenie ideowych podstaw do sinizacji liturgii;
- korzystając z praktycznych doświadczeń historycznych od momentu dotarcia katolicyzmu do Chin aż po czasy współczesne, trzeba ustalić, co jest istotą liturgii katolickiej i z tego czerpać inspirację do reformy liturgii chińskiego katolicyzmu;
- należy wspierać poprzez konferencje wymianę doświadczeń na temat udanych i mniej udanych prób reform liturgii, bazując na dokumentach Soboru Watykańskiego II, uwzględniać najnowsze rezultaty badań i dyskusji na temat liturgii do stworzenia nowoczesnej chińskiej liturgii.
2. Zbadanie możliwych powiązań liturgii kościelnej z chińskim pojęciem rytuału ( li 礼)
- trzeba stworzyć wytyczne do takiego sprawowania liturgii, które pozwoli oddać ducha Ewangelii i Tradycji Kościoła, jak również uwzględnić koloryt rytuałów chińskich;
- należy uwzględnić w formacji seminaryjnej pogłębianie wiedzy na temat historii chińskich rytuałów i współczesnej możliwości ich adaptacji;
- trzeba utworzyć grupy naukowców zajmujących się liturgią Kościoła, których zadaniem będzie opracowanie planu sinizacji liturgii kościelnej;
- należy dopasować liturgię do lokalnych zwyczajów, np. wśród mniejszości narodowych w Chinach, aby wykorzystać w liturgii specyfikę ich rytuałów.
3. Śledzenie prób reform liturgii na podstawie wybranych jednostkowych form liturgicznych
- Katolickie Stowarzyszenie Patriotyczne oraz Konferencja Biskupów Chińskich w formie listów duszpasterskich przedstawią ogólne zasady i rady dotyczące niektórych ważnych kwestii związanych z liturgią.
- Pod przewodnictwem i nadzorem Katolickiego Stowarzyszenia Patriotycznego oraz Konferencji Biskupów Chińskich niektóre parafie wprowadzałyby do liturgii elementy kultury chińskiej, zwracając szczególną uwagę na to, aby nie były one w konflikcie z istotą liturgii kościelnej i by nie wzbudzały kontrowersji;
- Zachęca się niektóre diecezje i parafie do wypróbowywania innowacji w liturgiach, aby odpowiedzieć na ich potrzeby i problemy,jednak powinny one unikać radykalnej i ślepej reformy liturgicznej. Należy również przeciwdziałać niechęci do jakichkolwiek zmian.
VIII. Chińskie elementy w architekturze, malarstwie i muzyce sakralnej
Należy zmienić przekonanie o tym, że architektura, malarstwo i muzyka kościelna muszą mieć charakter zachodni (europejski); trzeba popierać metody integracji ważnych elementów estetyki europejskiej z estetyką chińską i tworzyć przykłady architektoniczne, malarskie i muzyczne odpowiadające chińskiemu pojmowaniu piękna.
1. Zmiana przekonania o tym, że architektura, malarstwo i muzyka sakralna muszą mieć charakter zachodni
- zaleca się dokonanie inwentaryzacji dzieł sztuki i architektury sakralnej począwszy od pojawienia się katolicyzmu w Chinach; w sposób szczególny wyeksponować należy te dzieła, w których udało się dokonać syntezy stylów, zachodniego i chińskiego;
- już w trakcie formacji seminaryjnej zaleca się kłaść nacisk na umiejętności adaptacji zachodnich treści teologicznych do chińskiego kręgu kulturowego (architektury, malarstwa, muzyki);
- w diecezjach i parafiach trzeba przeprowadzać kursy i wykłady propagujące chińską sztukę i pojmowanie piękna zgodne z chińską kulturą;
- w dziedzinach architektury, malarstwa i muzyki należy stworzyć dzieła do naśladowania, które ukażą przykłady udanej adaptacji tych dzieł do kultury i sztuki chińskiej, wspierać budowę kościołów łączących w sposób harmonijny elementy architektury zachodniej i chińskiej;
- trzeba organizować wystawy malarstwa i koncerty muzyczne oraz nagradzać wyróżnieniami te dzieła, w których procesy sinizacyjne są szczególnie widoczne i udane.
2. Utworzenie archiwów architektury kościelnej, malarstwa i muzyki sakralnej
- zaleca się gromadzić plany nowo budowanych kościołów, zawierających elementy chińskiej estetyki, a także dzieła kultu religijnego i malarstwa wykonane tradycyjnymi chińskimi technikami i w chińskim stylu;
- należy dążyć do połączenia idei sacrum obecnej w sztuce europejskiej z ideą harmonii między niebem i ziemią zawartej w sztuce chińskiej;
- trzeba integrować elementy tradycyjnej kultury chińskiej w uniwersalny wymiar Kościoła katolickiego poprzez architekturę, malarstwo i muzykę.
3. Troska o trwałość procesów sinizacyjnych w dziedzinach architektury, malarstwa i muzyki
- należy utworzyć grupę ekspertów (architektów i artystów) mogących prowadzić działalność doradczą w wyżej wymienionych dziedzinach;
- trzeba założyć „chińskie katolickie centrum kształcenia” w dziedzinie muzyki i sztuki;
- Katolickie Stowarzyszenie Patriotyczne oraz Konferencja Biskupów Chińskich mają wspierać budowę kościołów według wyżej wymienionych kryteriów, jak również nabywać dzieła sztuki sakralnej.
IX. Organizacja i realizacja
1. Wzmocnienie organizacji na poziomie kierowniczym
Realizacja idei sinizacji katolicyzmu w naszym kraju wymaga efektywnej organizacji. Główna odpowiedzialność spoczywa na Patriotycznym Stowarzyszeniu Katolików Chińskich oraz Konferencji Biskupów Chińskich. Są one odpowiedzialne za utworzenie grupy kierowniczej koordynującej realizację powyższych zamierzeń w sposób jednolity w całym kraju. Obowiązkiem prowincji, diecezji i seminariów duchownych jest stworzenie niezbędnych struktur, koniecznych do realizacji sinizacji katolicyzmu. Ich zadaniem jest także usunięcie nieporozumień i zatargów stojących na drodze do sinizacji naszego kraju. Zgodnie z założeniami poniższego planu także prowincje i diecezje zobowiązanie są ułożyć własne pięcioletnie plany robocze, uwzględniające własną sytuację i możliwości, aby przyczynić się do sinizacji katolicyzmu w naszym kraju.
2. Kontrola, nadzór i ewaluacja wykonanych planów
Odpowiednio do założeń planu, należy utworzyć system kontroli oraz pomocy w rozwiązywaniu problemów, nagradzać organizacje i jednostki wyróżniające się w realizacji planów.
3. Propagowanie i popieranie wymiany myśli i działań
Trzeba stworzyć atmosferę odpowiednią do wprowadzenia planu w życie, a także popierać stosowne publikacje. Poprzez konferencje, seminaria i kursy dokształcające oraz w seminariach duchownych zaleca się rozpowszechniać wiedzę na temat sinizacji katolicyzmu w naszym kraju tak, aby dotarła ona do najszerszych kręgów wiernych. W kontaktach z zagranicą należy informować o istniejącej praktyce sinizacji katolicyzmu w naszym kraju, zabiegać o zrozumienie dla tej problematyki i usuwać nieporozumienia.
4. Wykształcenie specjalistów
Kluczem do udanej sinizacji katolicyzmu w naszym kraju jest wykształcenie grupy specjalistów zajmujących się badaniem tego zagadnienia, jak również jego wprowadzaniem w życie. Od samego początku działania te muszą być zakorzenione wewnątrz Kościoła przy pomocy badaczy z różnych dziedzin teologicznych. Wyniki badań oraz praktyka w dziedzinie sinizacji katolicyzmu w naszym kraju posłużą w przyszłości jako przykład do sinizacji innych religii w Chinach.
---------------------------------
1 Tytuł oryginału: 推进我国天主教坚持中国化方向五年工作规划(2018 – 2022)Tuijin woguo tianzhujiao jianchi zhonggyohua fangxiang wunian gongzuo guihua (2018 – 2022). Polskie tłumaczenie opublikowano w: Chiny Dzisiaj, Rok XII (2019), nr 2 (41), s. 10-16. Chiński oryginał i jego angielskie tłumaczenie znajdują się na stronie: https://www.chinalawtranslate.com/en/five-year-work-plan-for-advancing-adherence-of-catholicism-in-our-nation-to-the-direction-of-sinification-%EF%BC%882018-2022%EF%BC%89/ [15.06.2023].